Heinrich Schmückert, znany również jako Gottlob Heinrich Schmückert, to postać, która odcisnęła swoje piętno w historii administracji pruskiej.
Urodził się 12 listopada 1790 roku w Greifenberg, w regionie Pomorza, a jego życie zakończyło się 4 lutego 1862 roku w Berlinie.
Jako Generalny Dyrektor Poczty Królestwa Prus, pełnił istotną rolę w rozwoju usług pocztowych w tym okresie.
Pochodzenie
Heinrich Schmückert pochodził z rodziny o skromnych źródłach, w której tradycje rzemieślnicze miały znaczenie. Jego matką była Catharine Dorothee Borcke, a ojcem Jacob Ernst Heinrich Schmückert, który z zawodu był wytwórcą guzików. Urodził się w roku 1763, a zmarł w 1856 roku. Z kolei jego matka spędziła życie w latach 1764-1836.
Dziadek Heinricha pełnił rolę zakrystiana oraz organisty w kościele Mariackim w Greifenbergu, co wskazuje na bogate tradycje rodzinne w obszarze duchowym i muzycznym.
Życie
Ze względu na trudne warunki finansowe, w jakich znajdowali się rodzice Heinricha Schmückerta, już w młodym wieku rozpoczął pracę jako pisarz. Jego pierwsze doświadczenia zawodowe obejmowały pracę w biurze asesora sądowego oraz komisarza sprawiedliwości, gdzie zajmował się również audytami budżetowymi. Od 10 czerwca 1807 roku rozpoczął karierę w służbie państwowej, gdzie początkowo brał na siebie odpowiedzialność za protokołowanie prac starosty gryfickiego, Karla von Struensee’a. W 1809 roku przeniósł się do Stargardu, gdzie pełnił funkcję kancelisty policyjnego, a rok później objął stanowisko sekretarza zarządu powiatu Saatzig. Jako sekretarz Komisji Odszkodowań Wojennych także wspierał rząd pruski.
W 1813 roku, podczas wojen napoleońskich, Schmückert zaciągnął się do wojska w Kołobrzegu. Służył w 2. Batalionie 9. Kołobrzeskiego Pułku Piechoty w stopniu podporucznika. Jego umiejętności organizacyjne i dowódcze szybko dostrzegli przełożeni, co zaowocowało rolą pułkowego adiutanta. W trakcie walk brał udział w wielu bitwach, w tym pod Großen Beeren oraz Lipskiem. Niestety, 13 listopada 1813 roku podczas boju pod Wyneghem koło Amsterdamu odniósł ciężką ranę, wskutek której amputowano mu nogę. Po zakończeniu służby wojskowej w 1815 roku, podjął pracę w poczcie w Bernau, w pobliżu Berlina.
W sierpniu 1816 roku, dzięki wsparciu Karla von Naglera, związał swoje życie zawodowe z Generalnym Urzędem Pocztowym. 1 października tego samego roku objął stanowisko tajnego radcy pocztowego, a w 1840 roku awansował na starszego, tajnego radcy pocztowego. Jako dyrektor Generalnej Poczty od 1846 roku, a od 1849 do 1862 roku jako Generalny Dyrektor Poczty w Berlinie, wprowadził wiele istotnych reform.
W 1849 roku rozpoczął kreowanie regionalnych oddziałów pocztowych w Królestwie Prus, co przyczyniło się do ustanowienia decydujących zmian w funkcjonowaniu systemu pocztowego, w tym stworzenia 26 Wyższych Okręgowych Zwierzchnich Dyrekcji Poczty. W latach 1851-1852 przeprowadził obszerną reformę, która doprowadziła do wprowadzenia jednolitego prawa pocztowego w Berlinie, co znacząco poprawiło funkcjonowanie dostaw przesyłek. Usprawnił transport pocztowy, wprowadzając dyliżanse pocztowe oraz wagony pocztowe.
Schmückert był odpowiedzialny za wprowadzenie licznych innowacji, takich jak skrzynki pocztowe, klejone koperty i znaczki pocztowe. Nawiązał współpracę z administracjami pocztowymi zarówno w Niemczech, jak i w innych krajach europejskich. Był również członkiem pruskiej Rady Państwa oraz Izby Deputowanych. Za swoje zasługi został odznaczony Krzyżem Żelaznym I i II klasy, Królewskim Orderem Miecza oraz szwedzkim Medalem za Odwagę.
W 1874 roku, w Bojanowie w prowincji poznańskiej, zrealizowano pomnik na cześć Schmückerta. Posąg z brązu, zrealizowany według projektu miejscowego rzeźbiarza Friedricha Dietricha, ukazuje postać reformatora, który zapisał się w historii jako niezwykle pomocny w odbudowie miasta po pożarze z 1857 roku. W trakcie II wojny światowej miasto zmieniło nazwę na Schmückert Stadt, obowiązującą w latach 1939-1945.
Na parterze budynku pocztowego w Berlinie, przy Oranienburg Straße, znajduje się 25 medalionów przedstawiających zasłużonych dla poczty, w tym jeden poświęcony Heinrichowi Schmückertowi. Ulice noszące jego imię można znaleźć w Berlinie oraz Greifenbergu. Heinrich Schmückert został także honorowym obywatelem wielu miast, w tym Greifenbergu, Bojanowa i Leszna.
Rodzina
Heinrich Schmückert wiązł się w małżeństwo z Wilhelminą Voigt, która żyła w latach 1798-1872. Była ona córką pastora z Bernaul. W rezultacie tego związku na świat przyszło czworo dzieci, jednak niestety troje z nich zmarło w młodym wieku.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Ehrengard Schramm | Cezary Tomczyk | Bartosz Brożyński | Hans von Normann | Krzysztof StempieńOceń: Heinrich Schmückert